-
1 humor
czarny \humor schwarzer Humorbyć w dobrym/złym \humorze gut/schlecht gelaunt sein, in Stimmung/nicht in Stimmung sein -
2 wesoły
wesoły ( persf - seli) (-ło) osoba, usposobienie, nastrój fröhlich, heiter; opowiadanie, piosenka, towarzystwo lustig; kolor fröhlich;wesołe miasteczko n Vergnügungspark m;było wesoło es war lustig;wesołej zabawy! viel Spaß!; -
3 wesoły
wesołe miasteczko Vergnügungspark m
См. также в других словарях:
usposobienie — n I 1. rzecz. od usposobić. 2. lm D. usposobieniebień «zespół stałych cech charakteru, właściwy komuś sposób zachowywania się; temperament, natura» Pogodne, miłe, wesołe, ponure, gwałtowne, kłótliwe usposobienie. Być z usposobienia flegmatykiem,… … Słownik języka polskiego
wesoły — a. wesół (tylko w funkcji orzecznika) wesołyseli, wesołyselszy 1. «mający dobry humor, okazujący rozbawienie, zadowolenie; pełen radości, życia; o usposobieniu: charakteryzujący się dobrym humorem, radosny» Wesoła dziewczyna. Wesołe dziecko.… … Słownik języka polskiego
humor — m IV, D. u, Ms. humororze 1. blm «zdolność dostrzegania zabawnych stron życia, traktowanych zazwyczaj z wyrozumiałością i pobłażliwością; pogodny nastrój, wesołe usposobienie» Mieć poczucie, zmysł humoru. 2. blm «przedstawienie czegoś, np. w… … Słownik języka polskiego
